Voor ONS VIERDE stond op 26 januari de eerste wedstrijd (eigenlijk was het de tweede, maar de eerste was niet om naar te schrijven) van 2014 op het programma. Het was een uitwedstrijd in Beilen tegen Vitesse 4. De vorige wedstrijd tegen hun hadden we met 9-14 verloren, dus we moesten vol aan de bak. Fenneke (feestje) en Mariska (blessure) waren er niet bij, maar gelukkig was Reimara bereid om ook de sportkleren mee te nemen. Ook Judith had de meeste sportkleren bij zich, maar dat ter zijde. Onze coach maakte, ervaren als zij is, pas vlak voor de wedstrijd de opstelling bekend, waardoor niemand er meer iets tegenin kon brengen. Opvallend was dat Albert –jan uit zijn vertrouwde omgeving werd weggerukt. Hij en René wisselden van vak, waardoor de opstelling er als volgt uit zag:
:
Aanval: Petra, Willie, AJ en Gert
Verdediging: Judith, Angelique, René en Alfons
Op de bank naast Astrid: Erik en Reimara
ONS VIERDE begon furieus met 2 doelpunten van Gert. Het andere vak had daarna wat meer tijd en schoten nodig om tot scoren te komen. Daar de verdediging geen krimp gaf, kon het gebeuren dat na een kwartier spelen het scorebord 0-4 aangaf. Dit door doelpunten van René (afstand) en Alfons (kans achter de korf). Door het goede ondersteunende werk van de rest van het vak kon Gert met zijn 3e doelpunt de stand op 0-5 brengen! Vlak daarna dacht Gert ook de 0-6 te maken, maar de scheidsrechter keurde zijn doorloopbal, om nog steeds onopgehelderde redenen, af. Inmiddels was er zo’n 20 minuten gespeeld en vond Astrid het tijd voor een eerste wissel: Erik voor Gert. Hoewel ONS VIERDE een aantal keren dichtbij de 0-6 was, was het Vitesse dat eindelijk de korf vond. Was dit de ommekeer in de wedstrijd? Nee hoor, want René doorboorde de korf van grote afstand en was het verschil van 5 doelpunten weer hersteld. Helaas was dit niet voor lang. Het vak van ONS VIERDE dat moest verdedigen, had veel energie in de lange aanvallen gelegd, waardoor het verdedigend (te veel) ruimte moest prijs geven. Vlak voor de pauze resulteerde dit in 2 rake schoten van afstand. Hierdoor gingen we met een 3-6 stand de rust in.
In de pauze werd afgesproken dat we vol voor de winst zouden gaan en om te voorkomen dat we kapot gespeeld zouden worden op conditie moesten we “de bal het werk laten doen” (ja, ja). Met Reimara op de plaats van Willie begonnen we vol goede moed aan de tweede helft. Vitesse echter ging verder met waar het voor de pauze gebleven was: het verschil op het scorebord kleiner maken: 5-6. Verder liet Petra het niet komen. Zij maakte van (een voor onmogelijk geachte) afstand 5-7. Ook nu gaf Vitesse de moed nog niet op en waarom zouden ze ook, want er waren nog 25 minuten te spelen (in midweektermen een halve wedstrijd!). Zo kon het gebeuren dat 5 minuten later de zo zorgvuldig opgebouwde voorsprong volledig was verdwenen: 7-7. Aanleiding voor onze coach om Gert te brengen voor Erik. Kort hierna maakte Vitesse de stand zelfs op 8-7. In de tegenaanval maakte Gert van afstand weer gelijk: 8-8. Voor onze tegenstander was dit aanleiding om stiekem weg te lopen 11-8.
Was ONS VIERDE nu gebroken? Nee hoor. Onder luide aanmoedigingen van onze (jeugdige) aanhang rechtten zij nog één keer hun rug (ja, ook Appie). Eerst bracht Gert uit een zelfverdiende strafworp de stand op 11-9. Daarna was het Alfons die iedereen die een blauw-wit hart heeft, op de banken kreeg met 2 schoten van afstand: 11-11 met nog vijf minuten op de klok. Ondanks dat met name Reimara en Gert nog kansen kregen slaagden zij er niet in om het ondersteunende werk van Appie en Petra te belonen met een doelpunt. Dat doelpunt viel helaas wel aan de andere kant, sterker nog: daar viel ie niet veel later nog keer! Hierdoor stonden we na een best goede wedstrijd toch met lege handen, terwijl we best een punt verdiend hadden.
Om deze vieze smaak weg te spoelen zijn we na de wedstrijd naar de Happy Grill geweest om alvast de eerstvolgende overwinning te vieren. Wellicht komende week in Marum tegen NKC, waarvan de vorige keer nog in een kraker nipt gewonnen werd.
